​

در روش های قدیمی برای بررسی دقیق لایه ها و بافت های چشم از تصاویر رادیولوژی و عکس برداری به کمک اشعه ایکس استفاده می کردند. اما این روش ها، علاوه بر عوارضی که برای فرد یا بیماری با شرایط بارداری داشت، نمی توانست جزئیات کامل تری از مشکلات چشمی در اختیار تیم پزشکی قرار دهد. به روشی که با استفاده از ابزارهای مخصوص، محتویات مهمی از کره چشم و فضای پشت چشم ارائه می دهد، سونوگرافی چشم گفته می شود.

با مشاهده اولین علائم غیر طبیعی در چشم باید بیمار به متخصص بیماری های چشمی مراجعه داشته باشد. پزشک پس از معاینات چشم با استفاده از دستگاه های مخصوص، نوع اختلال و مشکل ایجاد شده در چشم را شناسایی می کند. در برخی موارد این دستگاه ها اطلاعات کافی برای تشخیص دقیق تر مشکلات بینایی ارائه نمی دهند. به همین دلیل، پزشک دستور انجام سونوگرافی چشم می دهد. از جمله کاربردهایی که سونوگرافی چشم در شناسایی بیماری های چشمی دارد؛ عبارتند از:
• بیماری پیشرفته و خطرناک آب سیاه یا گلوکوم
• بیماری آب مروارید
• بررسی لنزهای پلاستیکی کاشتی در چشم، بعد از، از بین رفتن لنز طبیعی چشم
• وجود تومور در داخل یا پشت چشم، نئوپلاسم
• بررسی وجود جسم خارجی در داخل چشم
• بررسی عارضه جدا شدگی شبکیه
• خونریزی شبکیه